جغرافیا زمین

تمساح و درخت نخل در قطب شمال؟ گزارش‌های نو این‌گونه نشان می دهد.

بر اساس آخرین پژوهش ها، اگر به سوزاندن سوخت فوسیلی ادامه دهیم زمین ۸ درجه گرم تر خواهد شد و به اقلیم ۵۲ میلیون سال پیش باز خواهد گشت. این وخیم ترین پیش بینی فعلی است.

پژوهش‌ها حتی در تلخ ترین سناریوهای تغییرات اقلیمی، در پایان قرن حاضر نویدِ کند شدن گرمایش را می دهد. اما پژوهشِ جدیدی که روز دوشنبه منتشر شد چنین امیدی را نابود می کند. گزارش جدید بر اساس محاسبه‌ی موازی و تنگاتنگ افزایش گرمایش و ازدیاد کربن موجود در فضا تا مصرف آخرین قطره‌ی نفت(تیل) و توده‌ی ذغال‌سنگ تهیه شده است.

با توجه به تحقیق دانشمندان کانادایی که در Nature Climate Change به چاپ رسیده در صورتیکه تمام منابع سوخت فسیلی زمین بکارگرفته شود، در نتیجه‌ی آن پنج تریلیون تن کربن به جو افزوده شده و در سال ۲۳۰۰ دمای جهانی به طور میانگین ۸ درجه سلسیوس (۱۴٫۴ درجه فارنهایت) بیش از میزان دوران پیش‌صنعتی افزایش خواهد یافت. میانگین دما در قطب شمال ۱۷ درجه افزایش خوهد یافت (۳۰٫۶ درجه فارنهایت).

این نتایج چند درجه گرمتر از پژوهش‌های پیشین هستند.

دانشمندان اخطار می دهند چنانچه مصرف سوخت فسیلی ادامه یابد گرمایش، قله های یخی را ذوب می کند "که موجب خالی شدن سطح زمین از برف شده و جذب گرما در قطب ها و مناطق نزدیک آن شده و در نتیجه گرمایش بیشتر می شود."

دانشمندان اخطار می دهند چنانچه مصرف سوخت فسیلی ادامه یابد گرمایش، قله های یخی را ذوب می کند “که موجب خالی شدن سطح زمین از برف شده و جذب گرما در قطب ها و مناطق نزدیک آن شده و در نتیجه گرمایش بیشتر می شود.”

به گفته کارشناسان اگر دماهای پیش‌بینی شده به حقیقت پیوندند، گازهای گلخانه ای زمین را تبدیل به مکانی می کنند که با کمبود غذا روبرو خواهد شد، بخشهایی از جهان غیرقابل سکونت می شود و بسیاری از حیوانات و گیاهان از بین خواهند رفت.

مایلِس آلن رییس گروه پویایی اقلیمِ دانشگاه آکسفورد انگلستان می گوید “جهان برای ما همانند دنیایی پوشیده از یخ، ناآشنا می شود”. آلن در پژوهشِ نو شرکت نداشته است اما تحقیقاتش بر تاثیر افزاینده کربن روی آب و هوا متمرکز است.

آلن با توجه به اینکه گرمایشی کمتر از مقدار فعلی پیش‌پینی شده، چیزی کمتر از ۶ درجه سلسیوس (۱۰٫۸ درجه فارنهایت) عصر یخ را پایان داد می‌گوید “این شدت تغییریست که درباره‌ی آن صحبت می‌کنیم.”

۸ درجه افزایش خیلی بیشتر از ۲ درجه سلسیوسی است که سالِ گذشته دولتها در مذاکرات پاریس بر سر افزایش آن توافق کردند.

این دما جهان را به اندازه‌ی اوایل دورۀ ائوسین، ۵۲ تا ۵۶ میلیون سال پیش، زمانی که درختان نخل در آلاسکا رشد و تمساح ها در قطب شمال شنا می کردند گرم خواهد کرد.

پستانداران توانستند در دمای دورۀ ائوسین دوام آورند؛ در این دوره پریماتها(پستاندارهای نخستین) پدید آمدند. اما برخی اسب‌ها به اندازه‌ی گربه‌های خانگی آب رفتند و بدین ترتیب با غذایشان که یا به خاطر گرما یا کربن تغییر یافته بود، سازگار شدند. اسکات وینگ، سرپرست موسسۀ اسمیتسونِ فسیلهای گیاهی می گوید ارگانیسمها و اکوسیستم‌های امروزی شاید ظرف ۲۰۰ تا ۳۰۰ سال دیگر قادر به سازگاری با گرمایش نخواهند بود. در مقیاس زمین شناسی این مدت خیلی کوتاهی است.

وینگ خاطر نشان می کند زمانی که گرما در دوره‌ی ائوسین شروع شد قطب‌های زمین مانند امروز از یخ پوشیده نشده بود. او می‌گوید “در آینده، گرمایش کلاهک‌های یخی زمین در دو قطب را آب خواهد کرد و این امر باعث معروض شدن سطح زمین به نور خورشید شده و جذب گرما در مناطق با عرض البلد جغرافیایی بالا افزایش یافته که همه اینها موجب بیشتر شدن گرمایش می شود.”

ذوب شدن قطب موجب افزایش سطح دریاها می شود که به معنی طیغان سواحل خواهد بود که ۴۰ درصد جمعیت بشری را در خود جای داده است.

این تحقیق نشان می دهد که بارش در اقیانوس آرام استوانه‌یی چهار برابر خواهد شد در حالیکه در قاره‌ی آمریکا تا یک سوم، در استرالیا، مدیترانه، آفریقای جنوبی و آمازون به نصف کاهش خواهد یافت.

آلن می گوید نه تنها سیستم جنگلهای بارانی استوا متلاشی خواهد شد بلکه خکشسالی در جنوب اروپا و آمریکا “برای کشاورزی فاجعه آمیز خواهد بود” کشورهای ثروتمند ممکن است بتوانند غذا عرضه کنند اما نه مکانی مانند آفریقای جنوبی. “خیلی ها آفریقای جنوبی را ترک می کنند و خیلی ها خواهند مرد.”

کاتارزینا توکارسکا محقق دانشگاه ویکتوریا در بریتیش کلمبیای کانادا مدل جدیدی عرضه نموده تا پرسش اصلی که در گزارشهای عموی پنل بین دولتی تغییر اقلیم بی پاسخ ماند را بررسی نماید. در بدترین سناریوی پنل بین دولتی تغییرِ اقلیم، گرمایش تنها تا دو تریلیون تن کربن افزاینده در سال ۲۱۰۰ نشان داده شده است. توکارسکا و همکارانش در تحقیق جدید این پرسش را مطرح کرده اند که در صورت مصرف تمام منابع فسیلی چه اتفاقی روی خواهد داد.

برآورد پنل بین دولتی تغییر اقلیم در بدترین شرایط افزایش دما ۲٫۶ تا ۴٫۸ درجه سلسیوس در سال ۲۱۰۰ است و تحقیقات دیگری که فراتر از سال ۲۱۰۰ رفته اند اظهار می کنند گرمایش به خاطر فیزیک گازهای گلخانه ای در غلظت بالا کند می شود. توکارسکا و همکارانش می گویند این برآوردها بده بستان پیچیدۀ کربنِ زمین را در نظر نگرفته اند.  از همه مهمتر اینکه اقیانوسها- مانند اسفنج اشباع شده- قابلیت جذب گرما و کربن را از دست می دهند که منجر به باقی ماندن گرما و کربن در جو می شود.

البته هیچکس نمی تواند بگوید که آیا انسان‌ها به سوزاندن نفت و ذغال سنگ تا زمانی که در دسترس است ادامه خواهند داد یا نه. شیخ احمد یمنی وزیر نفت عربستان در سال ۱۹۷۰گفت عصر حجر به خاطر تمام شدن سنگ پایان نیافت و عصر نفت هم پیش از آنکه نفت تمام شود به اتمام می رسد. اما کارشناسان گمان می کنند ادامه‌ی سوزاندن سوخت فسیلی  پیش از دسترسی گسترده و جهانی به گزینه های پاک تر و ارزانتر تقریبا غیرقابل اجتناب است.

آلن می گوید یافته های جدید در زمانی اهمیت پیدا می کند که برخی مخالفان فعالیتهای بازداری تغییر اقلیم اظهار می کنند که گرمایش تاثیرات سودمند خواهد داشت.

متِئو هاپر محقق زمین در دانشگاههای پوردو و دانشگاه نیو همشایر می گوید افق زمانیِ محدودِ پنل بین دولتی تغییر اقلیم می تواند تصورات نادرستی بوجود آورد.

وی می گوید “تمرکز بر اینکه چه اتفاقی در سال ۲۱۰۰ رخ می دهد اشتباه است و خطرات بزرگتری که با بررسی مقیاس زمانی طولانی‌تر و مراحل فیزیکی و زیست شناسی کاملتر آشکار می شوند را نادیده می گیرد.”

هابر می گوید تحقیقِ جدید به معنایِ ایجادِ شرایطِ استوایی در قطب نیست. مطالعات وی نشان می دهد که چنین تغییری به ۱۰ درجه سلسیوس (۱۸ درجه فارتهایت) گرمایش بیشتر از برآورد تحقیق جدید در قطب نیاز دارد.

با اینحال وی می گوید که ۸ درجه افزایش دما برای وزیدن موج گرمای کشنده به مناطق پر جمعیت کره‌ی زمین کافی خواهد بود.

وی می افزاید که ” تاثیر اقتصادی و بهداشتی چنین گرمایشی وسیع و در تاریخ بشر بی سابقه خواهد بود.”

آلن با مولفان تحقیق جدید موافق است که این تحقیق شیوه‌ی “بودجه‌ی کربنی” در سیاست تغییر اقلیم را تقویت می‌کند. هدف ایجاد بودیجه‌ی کربنی محدود کردن تولید گازهای کربنی در سطح دنیاست. هدف شیوه‌ی کنونی کاهش میزان انتشار کربن است که تنها گرمایش خطرناک را به تعویق می اندازد.

شیوه‌ی بودجه‌ی کربنی به این معناست که انتشار کربن باید به صفر برسد. یا به نظر برخی فعالان “از طریق نگه داشتن آن در زمین” یا از طریق ذخیره‌ی کربن.

توافق پاریس از ذکر بودجه‌ی کربنی ممانعت نموده است اما آلن می گوید که عِلم باید سیاست را به این سمت رهنمون سازد.

وی می گوید “اولین امر مورد نیاز در به صفر رساندن انتشار کربن آنست که بپذیریم باید آنرا عملی کنیم.”

منبع: http://news.nationalgeographic.com/2016/05/160523-climate-change-study-eight-degrees/

نظری بدهید