باکتری روده که می تواند شجاعت را تقویت کند یا موجب تحریک بیماریِ ام.اس شود: مجموعهیی از تحقیقات تازه اهمیت “محور روده-مغز” را در عصبشناسی تایید می کنند و نشان میدهند که محرک بسیاری از بیماریهای عصبی می تواند در دستگاه گوارش قرار داشته باشد. دکتر پاتریشیا لِپاژ از انستیتوت تحقیقاتِ ملی کشاورزی ژویِن ژوزاز فرانسه در دومین کنگرهی آکادمی عصب شناسی اروپا در کوپنهاگن گفت «میکروبایوم روده می تواند بر سیستم عصبی، گسترش سلولهای عصبی و سیستم ایمنی تاثیر گذارد. درکِ بهتر این تاثیر میتواند انقلابی در گزینههای درمانی بوجود آورد.»
میکروبایوم روده بر رفتار تاثیر می گذارد
میکروبایوم (میکروفلور) روده مجموعهیی از میکروارگانیسم روده با تمام باکتریها، آرکیها، ویروسها و قارچها میباشد. برای مدتهای مدید به نظر بعید میآمد میکروبایوم بتواند مسوول امور خارج از دستگاه گوارش باشد. اما جامعهی علمی در حال کشف جزییات شگفتانگیزی در این مورد میباشد. مطالعاتِ تازه روی حیوانات آزمایشگاهییی که بدون هیچ میکروارگانیسمی رشد کردهاند (بدون میکروب) نشان می دهد به طور مثال میکروارگانیسمهای روده حتی قادرهستند بر رفتار تاثیر گذارند. دکتر لِپاژ می گوید «این تایید شده است که میکروبهای روده می توانند میانجی عصبییی تولید کنند که بر مغز تاثیر می گذارد. موشهای بدون میکروب نسبت به موشهایی که رودهی شان پر از میکروبیوتهای همزیست است اضطراب کمتری نشان میدهند. با اینحال تا به حال مدرک اندکی بر چگونگی عملکرد این فرایند در مغز انسان در دست میباشد.»
در عین حال ثابت شده است که مغز و روده از طرق مختلف از جمله از طریق عصب واگ، سیستم ایمنی، سیستم عصبیِ روده یا روندِ متابولیک میکروبی با هم ارتباط برقرار میکنند. به طور مثال، باکتریِ روده، کربوهیدرات را به اسیدهای چرب زنجیره کوتاه مانند بوتیریک اسید تبدیل مینماید. این اسید ارتباط بین سلولی را تقویت نموده و موجب استحکام مرز خونی-مغزی میشود. این مرز نقش دیوارِ سلولی محافظت از مغز دربرابر عفونت و التهاب را دارد.
میکروبایوم روده فرایند مغزی را تنظیم می نماید
برای پروفسور جان اف کریِن (انستیتوتِ میکروبایوم آ.پ.سی، دانشگاهِ کورک ایرلند) شکی وجود ندارد که میکروبایوم روده فرایندهای اساسیِ مغز که در پیشرفتِ بیماریهای اعصاب اهمیت دارند را تنظیم مینماید: «ما مغزِ موشهایِ بدون میکروب را بررسی کردیم. قشرِ پیشانی Prefrontal Cortex این موشها در مقایسه با موشهایی که در حالت نرمال نگهداری می شوند دارای میلین بیشتری بود. این یافته می تواند در اختلالات مربوط به میلین کاربرد داشته باشد. فرایندهای وابسته به میکروبایوم شامل پیزایی هیپوکامپی و فعالیتهای میکروگلیا شود- فعال شدن سلولهای مغز استخوان و مغز همانند فعال شدن سولهای ایمنی.»
مدلهای آزمایشی پیشنهادی برای پیدایش خودایمنیِ Autoimmune نیز نشان می دهند که میکروبایوم روده در این زمینه نقش مهمی بر عهده دارد. این بینش روش جدیدی در پیدا کردن علت ام.اس پیش رو میگذارد. ام.اس بیماریِ خودایمنی Autoimmune است که در نتیجهی دو عامل ژنتیک و زیستمحیطی روی میدهد. دکتر گرومورتی کریشنامورتی از انستیتوی مکس پلانک زیست شناسی دستگاه عصبی آلمان می گوید « به نظر میرسد باکتری محرک ام.اس، باکتریِ عاملِ بیماری نیستند بلکه باکتریِ مفید در گوارش میباشند.» مطالعه بر موشهای با اصلاح ژنتیکی نشان می دهد حیواناتِ دارایِ میکروبایوتهای عادی رودهیی و فاقدِ محرک خارجی دچار التهاب مغزی میشوند. در مقابل، موشهایی که در محیط بدون میکروب نگهداری شده بودند سالم ماندند. دکتر کریشنامورتی توضیح می دهد که دستگاه ایمنی موش با میکروبیتهای عادی روده در دو مرحله فعال میشود: ابتدا سلولهای T در رگهای لنفی مجرای روده فعال و تکثیر میشوند. در غلاف میلین با پروتئینهای سطحی، سلولهای B را تحریک می کنند تا پادتنهای بیماریزا تولید کند. «هر دو مرحله واکنش التهابی در مغز را تحریک می کند که موجب از بین رفتن غلاف میلین طی چند مرحله می شود- که بسیار شبیه فرایند ام اس در انسان است.» چنین فرایندی این معنی را می رساند که اختلال دستگاه عصبی نیست که منجر به ام.اس میشود بلکه تغییرات سیستم خودایمنی موجب ام.اس میگردد. فرض محققان بر اینست که در صورت وجود پیشزمینهی ژنتیکی، میکروبیتهای روده در انسان می تواند به همین شکل موجب واکنش افراطی غلاف میلین شوند. اما هنوز معلوم نیست کدام باکتریها در پیشرفت ام.اس نقش دارند.
میکروبایوم روده
میکروبایوم دارای ۱۰۰۰ نوع باکتری و ۱۰۰ تریلیون سلول میباشد. یعنی ده برابر سلول و ۱۵۰ برابر ژن بیشتر از تعداد ژنوم در انسان هستند. میکروبایوم با انسانِ میزبانش به گونهی همزیستانه تکامل مییابد. رشد میکروبایوم روده به عنوان اکوسیستمی هماهنگ به چند عامل بستگی دارد: آیا فرد از مجرای زایمان به دنیا آمده؛ فرد در حین تولد کدام میکرو ارگانیسمها را در مجرای زایمان از مادر جذب نموده؛ آیا فرد در معرض پادتنها قرار گرفته؛ فرد چه نوع غذایی میخورد؛ عفونتها؛ استرس و پیشزمینهی ژنتیکی. افراد مسن که از سلامت چندانی برخوردار نیستند دارای تنوع کمتر میکروارگانیسم در میکروبایوم خود هستند یا دارای میکروارگانیسمهای التهابزا می باشند.
پیوند http://www.news-medical.net/news/20160530/New-study-sheds-light-on-link-between-gut-microbiome-and-the-brain.aspx