شَفَق قُطبی که در انگلیسی به آن Aurora می‌گویند یکی از پدیده‌های جوی کره‌ی زمین است. شفق قطبی پدیده‌ی ظهور نورهای رنگین و متحرک در آسمان هنگام تاریکی است و معمولاً در عرض‌های نزدیک به دو قطب زمین دیده می‌شود. در سطح خورشید همیشه جریان‌ها و گاهی اوقات فوران‌های بزرگی بنام تاج خورشیدی رخ می‌دهد. ذرات باردار زیادی بر اثر این فوران‌ها از خورشید کنده شده و در فضای کیهانی پراکنده می‌شوند. هر چند قدرت جاذبه‌ی خورشید بسیار بالا است، ولی چون این ذرات بر اثر فوران‌های پرقدرتی ایجاد می‌شوند، سرعت آنها بالا است و به دلیل جسم بسیار کوچک خود می‌توانند از قدرت جاذبه‌ی خورشید فرار کنند. این ذرات باردار در طول مسیر خود از زمین می گذرند و حتی از منظومه‌ی خورشیدی نیز خارج خواهند شد. نام دیگری که به این ذرات داده می شود بادِ خورشیدی است. شفق قطبی زمین براثر برخورد ذرات باردارِ بادِ خورشیدی و در یکی از لایه های هوایی زمین بنام یون‌سپهر (یونوسفر) زمین به وجود می‌آید. هر چند شفق قطبی در زمین زیاد دیده شده است، در سیاره مشتری کمتر رویت شده و این عکس توسط تلسکوپ هابل گرفته شده است.
