پیشرفتهای اخیر در عرصۀ فن آوری می تواند به معنی پیدایش دست مصنوعی با کاربرد کامل باشد
لمس بافتهای متفاوت
اندامهای مصنوعی موجود، فرد را قادر به عملکردهای حرکتی متفاوتی می کنند اما حس لمس کردن را به آنها برنمی گردانند. یعنی تا حالا نمی‌توانستند. محققان انستیتوت دولتی فن آوری سوئیس در لاسان و محققان مطالعات پیشرفته سنت آنا در پیزای ایتالیا همکاری کردند و انگشت بیونیکی ساخته اند که به فرد امکان تمیز دادن بین بافت نرم و زبر را با ۹۶ درصد دقت می دهد. نوک انگشت از حس گرهای الکتریکی پلیمری پوشیده شده که زبری سطوح را به ضربانهای جریان تبدیل می کند که به عصب بازو فرستاده می شود. حتی ممکن است درد «عضو خیالی» که حس ناخوشایندی در افرادی که عضوی از دست داده اند بوجود می آورد نیز بدین وسیله کم شود. معمولا فرد حس می کند دست خیالی همیشه مشت و دردآور است اما در آزمایشی که با دست جدید انجام شد، فرد حس می کرد دست خیالی به جای مشت در حال لمس کردن سطوح است.
تعویض واقعگرانه
چاپگرهای سه بعدی پیشرفته به محققان اجازه می دهند دستهای پیچیدۀ بیومیمتیک با استخوانهای پلاستیکی و رباتهایی بسازند که حرکت تمام مفصلهای دست طبیعی را تقلید می کنند (به عکس رجوع کنید). با قوی تر شدن بافتهای تولید شدۀ انسانی در آزمایشگاه ها، محققان امیدوارند روزی از چنین دستهای بیومیمتیک به عنوان داربستی استفاده شود که بافتهای ارگانیکِ دست طبیعی روی آن رشد کند. امانوئل تودورُو، محقق دانشگاه واشنگتن که با همکاری ژِزو از دانشگاه یل دست مشاهده شده در عکس را تولید کرده است می گوید استفاده از اعضای پلاستیکی تولید شده از چاپگرهای سه بعدی امکان رد شدن عضو توسط بدن – که مشکل رایجی در پیوند عضو است- را کاهش می دهند در حالیکه در مقایسه با هزینه های اعضای مصنوعی مفصل دار مشابه کم هزینه تر است. از آنجا که این نمونه ها دقیقا شبیه دست انسان هستند و دقیقا کارکرد یکسانی دارند، یادگیری استفاده از آنها برای مصرف کننده نیز آسان تر است. دستهای مصنوعی تولید شده توسط چاپگر سه بعدی نه تنها مانند دست طبیعی رفتار می کنند بلکه می توان بسته به نیاز مصرف کننده آنرا تنظیم نمود.
حرکت مستقل انگشتان
اوایل امسال تیمی از دانشگاه جان هاپکینز در مجله مهندسی اعصاب اعلام کرد فردی با عضو مصنوعی توانست انگشتان دست مصنوعی اش را جداگانه با موفقیت ۶۴ درصد تکان دهد. این موفقیت در مقایسه با آزمایشات گذشته که فرد می توانست تمام انگشتان را با هم حرکت دهد پیشرفت مهمی است. در این روش، سیگنالهای مغز بیمار توسط کاشت الکتروکورتیکوگرافیک رمزگشایی می شوند که بخش گسترده ای از مغز را پوشش می دهد و اطلاعات گروه های عصب را بازخوانی می کند و قادر است در مقایسه با روشهای دیگر ارتباط بهتری با اعصاب برقرار نماید. به علاوه این سیگنالها که عضو مصنوعی را کنترل می کنند حسی می باشند و در نتیجه نیازی به جلسات آموزش نحوۀ استفاده نمی باشد.
ارتباط بهتر
مصرف کنندگان اعضای مصنوعی کنونی برای آنکه مطمئن شوند با دستشان چیزی را گرفته اند یا نه باید به آن نگاه کنند. حالا «دست بند عصبی» پیشرفته این امکان را فراهم می آورد که در محل قطع عضو، حس فشار لمسی به اعصاب میانه، اولنار و رادیل دست مستقیما منتقل شود. محققان در تحقیق جدیدی در دانشگاه کیس وسترن ریزرو و مرکز پزشکی لوییس استوک از افراد با چشم بسته خواستند تشخیص دهند تکه چوب در دست مصنوعی شان قرار گرفته یا نه و تکه مغناطیسی را روی میز فلزی پیدا کنند و بردارند. افراد قادر بودند تقریبا در ۱۰۰ درصد موارد تشخیص دهند چه موقع تکه چوبی در دستشان قرار گرفته است و در مقایسه با آزمایشهایی که بدون دست بند عصبی پیشرفته انجام شد سرعت عمل بیشتری در پیدا کردن تکه مغناطیسی داشتند، آنرا کمتر انداختند و قادر بودند حرکت اشتباه را سریعتر اصلاح نمایند. آخرین خبر خوب اینکه: افراد مورد آزمایش گزارش دادند اعتماد به نفس بیشتری داشتند و احساس می کردند دست مصنوعی بیشتر مانند عضو طبیعی بدن است.
منبع: ساینتفیک امریکن
