انکشافات دانش‌ها فیزیک کیمیا

باتری‌هایی که ظرف ۳۰ دقیقه خود را تجزیه می‌کنند.

محققان می گویند از این نوع باتری‌ها می توان به عنوان منبع انرژی کوتاه مدت در بعضی ابزار آلات علمی، جاسوسی و نظامی استفاده کرد. زیرا این نوع باتری ها را می توان پس از استفاده از بین برد.

دانشمندان ایالت آیووا موفق به ساخت نسل جدیدی از باتری هایی شده اند که در آب تجزیه و حل می شوند.

باتری های خودتخریبی می توانند انرژی لازم یک دستگاه الکترونیکی ساده را به مدت ۱۵ دقیقه تامین کنند و سپس می توان آن ها را با انداختن در آب تجزیه نمود. با توجه به مطالعات جدید انجام شده، از این باتری ها می توان به عنوان منبع انرژی کوتاه مدت در بعضی ابزار آلات علمی، جاسوسی و نظامی استفاده نمود.

self-destructive-batteryمهندسان موفق به طراحی نسل جدیدی از باتری های دستگاه های الکترونیکی ساده نظیر ماشین حساب های چهار کاره، شده اند که بعد از اتمام شارژ ظرف مدت نیم ساعت در آب تجزیه می شوند. محققان معتقد هستند در نسلِ جدید، باتری های تجزیه پذیر پیشرفت قابل توجهی در ولتاژ و زمان تجزیه نسبت به نسل پیشین دارند.

رضا منتظمی رییس آزمایشگاه مواد پیشرفته Advaced Materials دانشگاه ایالت ایووا به لایو ساینس در این خصوص گفت: «باتری های لیتیوم آیون اولین باتری های تجزیه پذیر در نوع خودشان بودند که  شباهت بسیاری به باتری های معمولی داشتند.»

محققان می گویند: پوشش پولیمری باتری ها از ملکولی تشکیل شده است که به صورت زنجیر  به هم بافته شده و زمانی که در آب انداخته می شود، متورم شده، اجزای فیزیکی آن از هم پاشیده و به در همان زمان دیگر اجزای آن نیز به قسمت های کوچکتری تجزیه می شوند.

دستگاه هایی که با این نوع از باتری ها سازگاری دارند می توانند تمامی عملیات خود را بدون هیچ مشکلی انجام دهند و بعد اجازه داد تا باران آنها را نابود کند.

کریستوفر بتینگر دانشمند رشته پلیمر در دانشگاه کارنگی ملون شهر پیتسبورگ که سهمی در تحقیقات اخیر صورت گرفته ندارد به لایو ساینس گفت:« مکانسیم این باتری ها به آب وابسته است و این منحصر به فرد است.»

پروفسور منتظری می گوید: «باتری های جدید تقریبا ۳۰ دقیقه زمان برای تجزیه نیاز دارد. در حالیکه باتری های تجزیه پذیر نسل قبل بسته به نوع فرآیند شیمیایی مختلف آنها، از چندین ساعت تا چند روز زمان نیاز است تا به طور کامل تجزیه شوند.»

این باتری ها می توانند ولتاژ ۲.۷ ولت تولید کنند که معادل ولتاژ تولیدی در یک جفت باتری معمولی قلمی AA می باشد. این بدین معنی است که اختراع جدید توانایی روشن کردن دستگاه هایی را دارد که باتری های تجزیه پذیر قبلی ندارند.

از نظر پروفسور منتظری، اگرچه استفاده از لیتیوم باعث می شود که این نوع باتری ها برای مصارف پزشکی مانند استفاده برای ایمپلنت ها، مناسب نباشند. اما این اختراع می تواند در بعضی مصارف خاص پزشکی و افزون بر آن در امور امنیتی، نظامی و برای اهداف حفظ محیط زیست استفاده شوند.

پروفسور بتینگر می گوید: از آنجایی که این باتری ها تنها می توانند به مدت ۱۵ دقیقه انرژی لازم دستگاه ها را تامین کنند، پس کاربرد آنها با در حال حاضر با محدودیتهایی روبرو است.

پروفسور منتظری می گوید: قدم بعدی ما این است که شناخت بیشتری نسبت به طرز تجزیه این باتری پیدا کنیم.

منبع: ساینتفیک امریکن

نظری بدهید