آیا کنترل واکنش، افراد معلول را قادر به راه رفتن می کند؟
سیستم عصبی ستون فقرات برخی حیوانات، واکنش‌های راه رفتن آنها را کنترل می کند- به همین خاطر مرغ پس از بریده شدن سر به دویدن ادامه می دهد. حالا همین واکنشها پس از یکی دو هفته میمونهای فلج را قادر به استفاده مجدد از پاهایشان می کند. روشهای پیشین چند ماه طول می کشید.
روش قابل اعتمادی برای وصل کردن عصبهای قطع شده در افراد دچار قطع نخاع نداریم. یک روش غلبه بر فلج تشخیص خواست فرد به حرکت و استفاده از آن در تحریک عصبها و ماهیچه هاست.
سال گذشته مردی معلول با کمک الکترودهای روی سرپوش توانست راه برود. الکترودها موج های مغزش را ثبت می کردند و کاشتها، پاهایش را تحریک می کردند. اما نتیجۀ تحریک مستقیم ماهیچه ها بدین روش حرکات لرزشی و غیر هماهنگ است. گرگور کورتین از انستیتوی فن آوری دولتی سوئیس لازان می گوید « راه رفتن عمل پیچیده ایست: باید فعالیت صدها ماهیچه هماهنگ شود و تعادل برقرار بماند.»
این هماهنگی معمولا از طریق جریانهای ستون فقرات فرستاده می شود که با آغاز شدنش از مغز راه رفتن را کنترل می کند- همانطور که در مرغهای بی سر اتفاق می افتد. تیم کورتین روشی برای بهره مندی از این مکانیسم از طریق کاشت در ستون فقرات میمونها پیدا کرده است.
یک کاشت پایین نخاع قطع شده و دومین کاشت در بخشی از مغز قرار داده شد که پای آسیب دیده را کنترل می کند. این کاشت زمان حرکت میمون را تشخیص می دهد و به دستگاه درون ستون فقرات علامت می فرستد. اولین میمون ظرف شش روز قادر به استفاده از هر دو پا بود. میمون دوم در دو هفته قادر به حرکت شد.
این اولین باریست که کاشت، فلج را برطرف می کند. چاد بوتون از انستیتوی تحقیقات پزشکی نیویورک که در این تحقیقات دخیل نمی باشد عقیده دارد در حال پیشرفت هستیم.
اما کورتین می گوید مشخص نیست واکنشها اجازه دهند انسانهای معلول نیز به آسانی راست شوند و راه بروند و این روش طولانی مدت عمل نمی کند. تیم بوتون از این روش برای حرکت دادن دست یک مرد معلول استفاده کرده است و تیم دیگری از کاشت برای کنترل دست روباتیک فردی دیگر استفاده نموده است. اما این کاشتها پس از چند سال علائم فرستاده شده را نمی خوانند. هر دو گروه روی دوام بیشتر این کاشتها کار می کنند.
منبع: https://www.newscientist.com/article/mg23230994-400-implants-hack-reflexes-to-let-paralysed-monkeys-move-their-legs
