وقتی که شرایط فشاری و جوی زندگی در سیاره دیگر را مورد مطالعه قرار می دهیم، حتی کوچکترین اجسام آشنا نیز می توانند کاملا بیگانه باشند. نکته: سیارات یخی سرشار از الماس هستند. دانشمندان از زمان قدیم در این فکر بودند که در سیارات عظیم الجثه مانند نپتون و اورانوس- که دارای هسته ی صخره ای پوشانده شده از آب شیرین، آمونیاک و یخ های متان بوده و توسط یک اتمسفر ضخیم احاطه شده است- باران الماس می بارند. در حال حاضر محققان این فرآیند را در آزمایشگاه مورد بررسی قرار دادند، تا نشان دهند که چگونه این شرایط رخ می دهد.
دومنیک کاروس، دانشمند موسسه (Helmholtz Zentrum Dresden-Rossendorf) در یک جمله اظهار داشت: «پیش از این، محققان تنها می توانستند فرض را بر این بگیریند که الماس طی این فرآیند شکل گرفته است.»، «…وقتی که نتایج آخرین آزمایش انجام شده را مشاهده کردم، بهترین لحظه در طول عمر کاری ام را در آن لحظه تجربه کردم». «سیارات یخی، برخلاف نامشان به شدت داغ هستند. مطمئناً درجه حرارت در اتمسفر بالایی به لطف فواصل سیارات از سطح خورشید چند صد برابر زیر صفر درجه فارنهایت است. اما هر چه به هسته آن ها نزدیک می شویم فشار بسیار زیاد دما را تا چند هزار افزایش می دهد. این دما و فشار سنگین از لحاظ تئوری می تواند هیدروژن و کربن را به شکل الماس درآورده به نحوی که در ۵۰۰۰ مایلی سطح بیرونی اتمسفر مانند قطره های باران ظاهر شوند.
برای تکثیر این فرآیند، دانشمندان می بایست فضایی بسیار داغ و سنگین را ایجاد کنند. آن ها از یک لیزر قوی برای ارسال دو شوک پیاپی از طریق پلیسترین استفاده کردند-یک پلاستیک، که از هیدروژن و کربن استفاده شده است، می تواند رفتار ترکیب های مختلف متان را نمایش دهد. این شوک های وارد شده برای چند لحظه دما و فشاری که هر روز در سیاره های یخی حاکم است را، بوجود می آورد.
کاروس در گزارش خود به گاردین گفت: « زمان آزمایش بسیار کوتاه است. وقتی که اثرات بسیار مشخصی از الماس را مشاهده کردیم، بسیار برایمان تعجب آور و هیجان انگیز بود.»
در حقیقت، این فرآیند از منبع بسیار قدرتمند اشعه ایکس در سیاره، تا لحظه ای که ذرات کاربن پلاستیک از هم متلاشی شدند تا الماس را تشکیل دهند، ۵۰ پالس فمتوثانیه زمان برد.
اگرچه که این آزمایش الماس های کوچکی را تولید کرد، اما دانشمندان معتقد هستند که شرایط با ثبات تری که در سطح نپتون و اورانوس وجود دارد می تواند سنگ های بزرگتری را ایجاد کند. ممکن است هزاران سال زمان ببرد تا این الماس ها میلیون ها قیراط وزن پیدا کنند، با توجه به شرایط اتمسفر و پوسته، باران الماس می تواند بسیار سنگین بوده به نحویکه به ما آسیب وارد کند. اما هر چه باشد باران الماس است، الماس! و حیف اینکه هیچ کس آنجا نیست تا این الماس ها را جمع آوری کند، برش دهد و …
در حقیقت، لایه های بیرونی یخی و گازیٍ این سیارات بسیار ضخیم هستند به نحویکه حتی قدرتمند ترین کاوشگرهای ما نیز نمی توانند به درون آن ها نفوذ کنند.
انجام آزمایشاتی نظیر این مورد، در حالیکه نه مشاهداتی و نه نتیجه گیری حقیقی از سطح سیاره انجام نشده است، به دانشمندان کمک می کند تا بیشتر با عجایب این دنیای شگفت انگیز آشنا شوند.
اورانوس سیاره ای پر از الماس!
