یکی از ماموریت های مهم نمادین ناسا به پایان می رسد. گاز کاسینی در حال تخلیه است.
بنابراین قبل از اینکه مدیران، ماموریت کنترل خود را از دست بدهند، فضاپیمای خود را در یک دوره بدون بازگشت به فضای زحل راندند، جایی که قرار است این فضاپیما ۱۵ سپتامبر در حدود ۳:۴۵ صبح بسوزد. این حرکت، حرکتی محتاطانه است. یک فضاپیمای مرده بدون سرنشین که دارای میکروب است،می تواند انسلادوس یخ زده سطح سیاره را آلوده کند، کاسینی نشان داد که ماه دارای اقیانوس شور و پتانسیل زندگی است. در عوض اصطحکاک ناشی از سرعت بالای ورود کاسینی، آن را از بین می برد.
ناسا در ۱۵ اکتبر ۱۹۹۷، کاسینی را از کیپ کاناورال راه اندازی کرد و نزدیک به هفت سال بعد به مدار زحل نزدیک شد. این فضاپیمای رباتیک ثابت کرد که بسیار نیرومند است بنابراین ناسا این ماموریت را دو باره انجام داد.
دوربین های دو مگاپیکسل و ۱ مگاپیکسلی آن که در اوایل دهه ۹۰ ساخته شده بودند عکسای زیادی گرفتند. در طول راه، کاسینی هفت قمر را کشف کرد و در پروب هویگنز به تیتان، که تنها ماه شناخته شده با جو ضخیم است، فرود آمد. اما شاید شگفت انگیزترین کشف آن، تشخیص ترکیبات ارگانیک در اقیانوس های دریایی در زیر پوسته یخی انسلادوس بود.
آخرین مرحله مأموریت، که ناسا آن را بزرگترین فینال می نامد، این فضاپیما را به شش ضلعی قطبی مرموز زحل و برای حرکت بین سیاره و حلقه ها پرتاب کرد. در روز نهایی در ماه سپتامبر، این تیم برای خداحافظی با این جت، در کالیفرنیا جمع خواهند شد.در بین آنها، رهبر تیم علمی کاسینی، لیندا اسپیلکر خواهد بود. او می گوید: در حدود ۳۰ سال با این تیم بوده است – که معادل یک مدار زحل است.
اسپیلکر می گوید: «وقتی سیگنال متوقف شود، یک لحظه سکوت و پس از آن غرق در اشک می شود» و می گوید «ما دلتنگ آن فضا پیما خواهیم شد».
منبع: Cassini’s Closing Act
